Namaste Projects

In april vertrok ik naar Nepal met in mijn koffer 20 lampjes!
Ze waren bestemd voor de kinderen in het kinderhuis in Sallaghari, vlakbij Bhaktapur.
Tevens had ik het plan om ook in het dorp Namjung wat lampjes achter te laten.

In het kinderhuis wonen 14 kinderen in de leeftijd van 7 tot 15 jaar. Ze gaan elke dag na het ontbijt met de schoolbus naar school en komen rond half 5 thuis.
Dan gaat het schooluniform uit , ze eten een snack en spelen wat.

Ze hebben heel veel huiswerk, ook de jonge kinderen. Het voordeel is dat ze elkaar goed kunnen helpen omdat ze verschillende leeftijden hebben. De leiding van het huis helpt ze ook daarbij.
Precies om deze tijd is er meestal een powercut en kaarsjes moeten worden aangestoken, om nog iets te kunnen zien tijdens het huiswerk.

De eerste avond heb ik de Wakawaka lights meteen overhandigd, maar niet eerst voordat ik met Krishna Shresta heb gesproken.

Hij was er heel blij mee en we hebben gekeken naar plekken, waar de lampjes het best gebruikt kunnen worden; de keuken, trappenhuis, toilet en eetkamer/ annex huiswerkplek en de speelkamer.

Meenemen naar het dorp vond hij lastig: wie moet ik er eentje “geven” en wie niet?
Zijn positie in het dorp, als “rijke” Nepalees, die ondersteund wordt met zijn kinderhuis is niet de makkelijkste. Jaloezie komt om de hoek kijken…….
Ik heb besloten een paar lampjes mee te nemen. Ik logeerde bij de ouders van Krishna, zij hebben een paar lampjes als geschenk gekregen.

Het gebruik van de lampjes in het kinderhuis heb ik een week meegemaakt.
Kinderen waren verantwoordelijk voor de lampjes, met een sticker met naam.
Ze zetten ze ’s morgens op het dak en namen ze later weer naar binnen.

Het was een groot succes!